Jumaat, 18 September 2009

raya tahun berapa paling bermakna dalam hidup aku?

raya tahun 1994 adalah raya paling berwarna-warni dalam hidup aku. nak tahu kenapa? sebab aku jatuh cinta pandang pertama dengan hubby! masa tu umur aku baru masuk 20 tahun, lepas STPM. aku bukan kenal sangat dengan hubby, ni kes bebudak la yang pedajal bina watak tipah dan jeff. aku tak tahu menahu pun . tapi dah jodoh agaknya, aku akhirnya jumpa juga dengan `jeff`.
aku berdebar betul. bukan berani aku jumpa lelaki. mak garang. tak berani aku buat tak tentu pasal. tapi masa tu aku pergi ramai-ramai. dengan shila, sally , ita dan ani. naik bas coastal ke batu pahat. raya ke tiga masa tu. aku waktu tu kerja kilang aje kat spg renggam. hubby pulak kerja kilang pisau kat yong peng.

aku berdebar betul. masa tengah tunggu geng yong peng jemput kat stesen bas lama batu pahat tu, tiba-tiba aku terpandang dua orang jejaka pakai cermin mata hitam. kurus, keciknya.. tapi handsome. shila cakap`hui jana, handsome la mamat tu. best la kau`. aku bengang aje. tapi ha ah la. memang handsome. cuma kurus sangat berbanding aku yang bertubuh gagah perkasa masa tu.

aku rasa hati aku berbunga-bunga. aku rasa hubby pun sama. sampai rumah hubby, mak dia (mak mentua aku sekarang) buat air milo ais. kita orang main bunga api. boleh pulak aku buang air kat rumah dia. kawan-kawan aku kata, sah la memang `kerasan`. ada jodoh kut.

sejak tu aku rasa best aje.esoknya aku pun jalan- jalan kat rumah kawan baik aku, imah. aku beraya kat rumah aris, kawan sekampung.tengah kami beraya tu ternampak segerombolan jejaka bermotor pergi konvoi ke mana ntah. siap aku bagitau imah`tu mesti nak beraya rumah aweks la tu`. tak lama aku nampak gerombolan tu patah balik. `sekejapnya, mesti tak de aweks dia kat rumah kan..`

aku balik umah dah petang sangat. sampai rumah bapak kata,`na, tadi ada kawan-kawan engkau dari parit ghani...`hah? parit ghani? aku mana ada kawan kat parit ghani. parit yaani ada la. aku dah panik . debaran kencang. aku ajak imah pergi publik phone yang jauh gila. maklumlah, karen tak ada, talipon pun takde.  aku talipon umah hubby, nenek yang sambut kata abang tak ada. ah, sudah, aku agak mesti abang yang datang.

aku balik umah. terperanjat beruk aku. beruk pun tak terperanjat macam tu sekali agaknya. dah tersadai 5-5 motor depan rumah aku. rupanya geng hubby yang aku kutuk-kutuk tadi. aku ingat lagi hubby pakai t-shirt putih. matanya tak lepas memandang aku yang ayu ini. heh heh. aku berdebar betul. lepas bercakap lebih kurang, aku ke dapur. terperanjat aku tengok mak masak mi siam. aku tanya, kenapa mak masak? `habis kawan kau tu nak bagi makan apa? hah, bagi la biskut yg ko buat tu..` ah, mati hidup balik pun aku tak keluarkan biskut tu..
ada ke patut buat biskut cornflakes tapi kembang besar macam pinggan. dah la tu rasanya pahit, masin, payau. anak sedara aku yang bayi pun tak tergamak nak makan. lagi aku nak bagi budak-budak bujang nan hensem tu? oh, tidak. dah tentu jatuh imej aku.

aku rasa macam jodoh kuat aje dengan hubby. mak tak pernah-pernah masak untuk kawan-kawan aku. lagi la kawan lelaki tak pernah aku jemput datang rumah. ni mak boleh masak dengan ikhlasnya. mesti dia suspek salah sorang yang paling hensem akan jadi menantu dia satu hari nanti. he he.

masa nak balik tu aku tengok hubby asyik pandang aku aje. masa turun tangga pun tertoleh-toleh kat aku.  aku suspek hubby dah jatuh cinta dengan aku. la la la.
aku tanya apasal tak bagitahu nak datang? dia kata bukan dia nak datang tapi tak boleh tahan hati dah rindu. kelakar la.

sejak tu aku bercinta dengan hubby. macam-macam kami lalui. banyak kisah suka duka. aku cerita di entry yang lain. maknanya dah 15 tahun usia perkenalan kami. tapi kasih sayang aku padanya masih macam dulu. aku tau hubby pun sama. susah senang bersama. aku yakin dengan cinta ini kami boleh berubah. hidupku kini sudah sangat baik, tapi kami akan pastikan ia jadi lebih baik setiap masa. hubby, berusahalah demi cita-cita kita.

terima kasih mak, bapak dan keluarga kerana merestui hubungan kami. kalau tak ntah ke aku dah kawin dengan orang lain. tapi aku tetap tunggu hubby. masa tu hubby belayar ikut misc. aku rindu sangat. aku kat ipsi masa tu. dapat surat hubby 2-3 bulan sekali. ntah hidup ntah mati.kadang kat australia, kadang kat belanda... masa tu aku ada buat hubby merajuk. tapi bila hubby tinggal aku jauh-jauh barulah aku tahu yang aku melepaskan intan untuk memiliki kaca. bila aku dapat peluang keemasan telepon hubby, aku dengan ganasnya cakap`bang, kita tunang nak. nanti susah kalau orang lain datang minang. orang dah mimpi ular datang nak gigit aje ni... aku cakap kat hubby tak payah susah buat apa-apa hantaran. yang penting tanda dah tunang.

jadi bila aku dah tunang, naik saja semester aku selalu buat pembentangan sambil tunjuk cincin tunang aku kat depan. padan muka kaca tu, ingat aku tak laku. aku punya intan lagi hensem, baik dan paling penting menerima aku seadanya.

bestnya raya tu!

0 comments:

ShareThis

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 
design by suckmylolly.com